Landschap

Landgoed Scherpenzeel heeft een kenmerkend 'coulissenlandschap'. Kleine landbouwpercelen zijn omzoomd met houtwallen en elzensingels, of grenzen aan kleine percelen bos. Daar doorheen lopen lanen en paden met oude eiken, geplant in de 19e eeuw. Ook op veel agrarische erven staan oude eiken.

Terwijl "landschap" tot eind 20ste eeuw vanzelf sprak, is daar door de toenemende druk van de verstedelijking en de schaalvergroting in de landbouw, verandering gekomen. Landelijke rust, ruimte en groen worden schaarser, maar worden tegelijk meer gewaardeerd.
Zowel landgoedeigenaren, als bewoners en bestuurders zetten zich in om de verschillende vaak tegenstrijdige 'claims' op de ruimte en de hectares op elkaar af te stemmen, en zo de kwaliteit van het landschap te behouden, of te verbeteren.
Het behouden en versterken van een aantrekkelijk landschap wordt door de huidige generatie landgoedeigenaren op Scherpenzeel beschouwd als de kern van hun beheertaak.